Obserwatorzy

sobota, 7 marca 2015

Zamiłowanie mężczyzn do pieszczot piersi

To miała być rutynowa kontrola moich piersi. Od kiedy ciocia Basia ze strony mamy przeszła podwójną mastektomię z powodu guzów nowotworowych, raz do roku przeprowadzam badanie ultrasonograficzne w prywatnym gabinecie doktora K. Doktor K. to człowiek, który na medycynie „zjadł zęby” - dosłownie, bowiem śnieżna biel jego sztucznych koronek od razu rzuca się w oczy. Nie stanowi to jednak gorszącego uszczerbku dla mężczyzny, który liczy sobie już ponad 50 lat. Jest to specjalista jedyny w swoim rodzaju, bardzo uważny i rzeczowy, rozwiewający wszelkie wątpliwości swoich pacjentek. W sprawach swojego zdrowia ufam tylko poradom doktora K., a trzeba przyznać, że jego wiedza jest naprawdę interdyscyplinarna. To prawdziwy miłośnik swojego fachu. Widać to w jego sumiennej pracy.

Doktor K. jest również doskonałym nauczycielem. Podczas dzisiejszej wizyty miałam okazję poznać jednego z jego podopiecznych. Świeżo upieczony lekarz medycyny kształcił się pod okiem swojego mentora, nabywając stosownych umiejętności praktycznych. Na imię miał Maciej – był małomówny i bardzo nieśmiały. W niczym nie przypominał swojego mistrza, który dobrym humorem i zamiłowaniem do rozmowy czynił każdą wizytę na kształt przyjemnego spotkania z dobrym znajomym. Choć obecność studenta Macieja wprawiała mnie w niewielkie zakłopotanie, to jednak bez ociągania się zdjęłam bluzkę, a potem biustonosz. W tym momencie telefon doktora zawibrował, wydając z siebie popularną melodyjkę zespołu „Savage”.
„Wybacz, Kochana, to telefon od ordynatora. Muszę odebrać.” Nie czekając na pozwolenie, wybiegł z gabinetu, a za nim potruchtał wstydliwy Maciek, zdaje się, w charakterze małego pieska. Niepyszny wrócił na swoje miejsce po około 3 minutach, przekazując mi drżącym głosem „przerażające” w jego uznaniu informacje:
„Doktor K. kazał mi Panią zbadać...” - wydukał przez zaciśnięte zęby.
„Powierzam się w Pańskie dłonie, panie Macieju. O ile umie pan obsługiwać już aparat do USG.” - zaśmiałam się, eksponując przed nim swoje krągłe, nagie piesi. Wpatrywał się w nie zahipnotyzowany, aby wreszcie otrząsnął się i ponownie wydobył z siebie drżący głos.
„Ja bardzo przepraszam... i zrozumiem, jeśli Pani odmówi, ale doktor K. kazał przeprowadzić mi badanie manualne... to znaczy rękami.”
Jego policzki natychmiast pokryły się rumieńcami. Zaopatrzył się więc w parę nitrylowych rękawiczek i przystąpił do ich badania. Ja w tym czasie ze stoickim spokojem wpatrywałam się w jego wyjątkowo urodziwą buźkę. Zazwyczaj nie gustuję w tak młodych facetach, ale Maciej był materiałem na naprawdę atrakcyjne ciasteczko. Za kilka lat mogłabym go schrupać ze smakiem... Moje nieokiełznane myśli, w połączeniu z pieszczotliwym dotykiem jego dłoni, bardzo szybko wyzwoliły we mnie potężną dawkę erotycznych dreszczy. Gdy mężczyzna zauważył, że moje sutki zdecydowanie stwardniały, a spojrzenie stało się wyraźnie pożądliwe, jego ruchy stały się znacznie bardziej śmiałe i zdecydowane. Bardzo długo powstrzymywał w sobie tę żądzę, jednak widząc, jaką przyjemność sprawia mi jego dotyk, z nieskrywaną przyjemnością wessał się w sterczące sutki. Poddając się tej niesamowicie przyjemnej pieszczocie, odchylając głowę do tyłu zauważyłam, że przez bawełniany, biały, lekarski uniform mojego adoratora prześwieca wyraźna erekcja! Najwidoczniej, dla niego taka zabawa była równie przyjemna... a może nawet bardziej! Nie mogłam wprost uwierzyć, z jaką pieczołowitością i troską poświęcał się sensualnemu masażowi mojego biustu, z jakim smakiem scałowywał perfumy z ciasnej szczelinki pomiędzy krągłymi wzgórkami. Moje piersi stały się dla niego pełną inicjacją z prawdziwą kobietą, niewyobrażalnie ekscytującym zbliżeniem... zaskakującą dawką rozkoszy.

Po takim wstępie przystojny Maciej nabrał ochoty na więcej, bowiem jego „syntetyczna” rączka powędrowała wprost pod moją spódniczkę. Musiałam jednak zachować zimną krew. Doktor K. mógł wrócić w każdej chwili. Sprowadziłam więc trwającego w miłosnym amoku chłopca na ziemię, nagradzając go namiętnym pocałunkiem i subtelnym, niby przypadkowym muśnięciem jego krocza.
„Przepraszam, nie powinienem był tego robić...” - wreszcie wybąkał zawstydzony. „Ale Twoje piersi są... są obłędne! Takie jędrne i cudowne. Nie mogę przestać ich dotykać!”
Cóż, wobec tak zasadnych argumentów, po prostu musiałam mu wybaczyć...


~Fantazyjna

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz